Скачать все книги автора Андрей Евгеньевич Тихомиров

Meru i vedisme-brahmanisme-hinduisme betragtes som det hellige bjerg i jordens centrum, som planeterne kredser om. Videnskabeligt set, i de gamle myter, hvor Mount Meru er nævnt, kunne virkelige data relateret til Jordens geografi afspejles. Mount Meru kan meget vel være Uralbjergene, der adskiller Europa fra Asien.

Osee inter prophetas minores, Isaiae et Michaeae in Iudaea contemporaneus. Osee prophetae liber primus inter libros prophetarum minorum, prima pars saeculi VIII pertinet. BC e., constat 14 cap. Verbum Osee ad septentrionem refertur, id est, regnum Israel sub Ieroboam II. Osee tribules suos morali feritate denunciabat idololatriam (conversus ad religionem Chananaeam, quae sub Ieroboam I introducta est) et adulationem Aegypti et Assyriae potestati. Prophetare coepit in media parte regni Ieroboam II, circiter DCCL aCn. e., probabiliter paucis annis post apparitionem Amos prophetae. Dominus, deus patrum, exspectat conversionem populi apostatae, miserebitur Israelis, sanabit eos ab insidiis et diliget eos. Dei erga Israel habitus veluti conubialis coniunctio, perfidia populi – tamquam uxoris infidelitas viro suo exhibetur. Haec similitudo in omnibus libris posterioribus Bibliorum usque ad novi testamenti Revelationem Ioannis Theologi comprehendit.

העם הארמני נוצר כתוצאה מתהליך ארוך של הטמעה של השבטים העתיקים ביותר המאכלסים את הרמה הארמנית על ידי אינדו-אירופים – מהגרים מערבות דרום אוראל. המרכיבים העיקריים של העם הארמני המתהווה היו: האייסים (שנתנו את שמם העצמי של הארמנים, "היי"), הארמנים (ארמינים), האוררטיאנים, החתים ואחרים. על פי אגדות ארמניות עתיקות, לארמנים היו שני אבות קדמונים – הייק (הייק) וארם, הם שימשו עדות מיתית לעובדה שהעם הארמני נוצר כתוצאה ממיזוג של שני יסודות עיקריים – ההייאס והארמנים (ארמינים). ). אגדות אלו משקפות פרקים של מאבק חייהם ושחרורם של שבטי חיאס וארמן נגד הפלישה האשורית במאות ה-9-8 לפני הספירה. אלו האגדות על "גאדג'ט ובלה", על "ערה היפה ושמירם". ההייאסים הם הודו-אירופים קדומים, והארמנים (ארמינים) הם נציגים של השבטים הארמיים-שמיים הקדומים.

Албанцы (самоназвание shqipetar – шкипетар) – народ, населяющий Албанию, Косово (Россия не признаёт Косово в качестве отдельного государства), Македонию, Сербию, Черногорию, есть албанские диаспоры и в других странах, в частности, в Италии, Германии, Швеции, Франции, в других странах. По наречиям албанского языка и этнографическим признакам албанцы подразделяются на гегов (на севере, Шкипения на наречии гегов) и тосков (на юге, Шкипериа на наречии тосков). Из антропологических типов среди албанцев преобладает (особенно на севере и востоке) брахицефальный (динарский или адриатический антропологический тип). Название "албанцы" возможно возникло от слов albus – "белый" по латыни и alp – "высокая гора" кельтское слово. То есть название "албанцы" для других народов могли означать жители белых высоких гор. На вершинах гор часто можно наблюдать белый снег, ледяные шапки. Албанцы являются индоевропейцами, близки к исчезнувшим иллирийцам, мессапам и фракийцам.

Грците се луѓето кои го сочинуваат главното население на Грција, Кипар. Името Грци во античко време им било дадено од Римјаните по името на едно од малите племиња на хеленските колонисти во јужна Италија. Хеленскиот народ почнал да се обликува околу 12 век. п.н.е д. како резултат на мешањето на најстарите жители на Грција, Пелазгите, со дојденците од Мала Азија (Тирсенци, Каријци и др.), кои, пак, дошле од степите на Јужниот Урал (каде најстариот Индо -Се формирала европска заедница), и племиња од северозападниот дел на Балканскиот Полуостров, кои тогаш се состоеле главно од четири племиња: Ахајци, Јонци, Еолци, Доријци и некои други, помали.

Grci su ljudi koji čine glavno stanovništvo Grčke, Cipra. Ime Grci dali su im u antičko doba Rimljani po imenu jednog od malih plemena helenskih kolonista u južnoj Italiji. Helenski narod počeo se oblikovati oko 12. stoljeća. PRIJE KRISTA e. kao rezultat miješanja najstarijih stanovnika Grčke, Pelazga, s pridošlicama iz Male Azije (Tirsenima, Karijcima, itd.), koji su pak došli iz stepa Južnog Urala (gdje su najstariji Indo -formirana je Europska zajednica) i plemena sa sjeverozapada Balkanskog poluotoka, koja su se tada sastojala uglavnom od četiri plemena: Ahejaca, Jonjana, Eoljana, Dorjana i nekih drugih, manjih.

Grecii sunt oamenii care alcătuiesc principala populație a Greciei, Cipru. Numele de greci le-a fost dat în antichitate de romani după numele unuia dintre micile triburi ale coloniștilor eleni din sudul Italiei. Poporul elen a început să prindă contur în jurul secolului al XII-lea. î.Hr e. ca urmare a amestecării celor mai vechi locuitori ai Greciei, pelasgii, cu noi veniți din Asia Mică (tirsenii, carii etc.), care, la rândul lor, proveneau din stepele Uralilor de Sud (unde cel mai vechi indo). -S-a format comunitatea europeană), și triburi din nord-vestul Peninsulei Balcanice, care erau apoi formate în principal din patru triburi: ahei, ionieni, eolieni, dorieni și altele, mai mici.

Albanci su narod koji naseljava Albaniju, Kosovo (Rusija ne priznaje Kosovo kao posebnu državu), Makedoniju, Srbiju, Crnu Goru, albanske dijaspore postoje i u drugim zemljama, posebno u Italiji, Nemačkoj, Švedskoj, Francuskoj i drugim zemljama. Prema dijalektima albanskog jezika i etnografskim obeležjima, Albanci se dele na Ghege (na severu, Shkipenia na Gheg dijalektu) i Toske (na jugu, Shkiperia na Tosk dijalektu). Od antropoloških tipova kod Albanaca preovlađuje brahikefalni (dinarski ili jadranski antropološki tip) (posebno na sjeveru i istoku). Naziv "Albanci" možda potiče od riječi albus – "bijeli" na latinskom i alp – "visoka planina", keltske riječi. Odnosno, naziv "Albanci" za druge narode mogao bi značiti stanovnike bijelih visokih planina. Na vrhovima planina često možete vidjeti bijeli snijeg, ledene kape. Albanci su Indoevropljani, bliski nestalim Ilirima, Mesapama i Tračanima.

Albanci su narod koji nastanjuje Albaniju, Kosovo (Rusija ne priznaje Kosovo kao posebnu državu), Makedoniju, Srbiju, Crnu Goru, albanske dijaspore ima iu drugim zemljama, posebno u Italiji, Njemačkoj, Švedskoj, Francuskoj i drugim zemljama. Prema dijalektima albanskog jezika i etnografskim obilježjima, Albanci se dijele na Gege (na sjeveru Škipenije na geškom dijalektu) i Toske (na jugu Škiperije na toskom dijalektu). Od antropoloških tipova kod Albanaca prevladava brahikefalni (dinarski ili jadranski antropološki tip) (osobito na sjeveru i istoku). Naziv "Albanci" možda dolazi od riječi albus – "bijeli" na latinskom i alp – "visoka planina" keltske riječi. Odnosno naziv “Albanci” za druge narode mogao bi značiti stanovnike bijelih visokih planina. Na vrhovima planina često možete promatrati bijeli snijeg, ledene kape. Albanci su Indoeuropljani, bliski nestalim Ilirima, Mesasima i Tračanima.

Albanci so ljudje, ki naseljujejo Albanijo, Kosovo (Rusija ne priznava Kosova kot ločene države), Makedonijo, Srbijo, Črno goro, v drugih državah so albanske diaspore, zlasti v Italiji, Nemčiji, na Švedskem, v Franciji in drugih državah. Glede na narečja albanskega jezika in etnografske značilnosti se Albanci delijo na Gege (na severu Shkipenia v narečju Gheg) in Toske (na jugu Shkiperia v narečju Tosk). Od antropoloških tipov pri Albancih prevladuje (zlasti na severu in vzhodu) brahikefalni (dinarski ali jadranski antropološki tip). Ime "Albanci" je morda izhajalo iz besed albus – "beli" v latinščini in alp – "visoka gora" keltske besede. Se pravi, ime "Albanci" za druga ljudstva bi lahko pomenilo prebivalce belih visokih gora. Na vrhovih gora lahko pogosto opazujete bel sneg, ledene kape. Albanci so Indoevropejci, blizu izginulih Ilirov, Mesapov in Tračanov.

Az albánok Albániában, Koszovóban (Oroszország nem ismeri el Koszovót külön államként), Macedóniában, Szerbiában, Montenegróban, más országokban is vannak albán diaszpórák, különösen Olaszországban, Németországban, Svédországban, Franciaországban és más országokban. Az albán nyelv dialektusai és a néprajzi sajátosságok szerint az albánokat ghegekre (északon shkipeniára a gheg nyelvjárásban) és toszkokra (délen Shkiperia toszki nyelvjárásban) osztják. Az albánok antropológiai típusai közül a brachycephalic (dinári vagy adriai antropológiai típus) dominál (főleg északon és keleten). Az "albánok" név a latin albus – "fehér" és az alp – "magas hegy" kelta szóból származhatott. Vagyis az "albánok" elnevezés más népeknél a fehér magas hegyek lakóit jelenthetné. A hegyek tetején gyakran megfigyelhető fehér hó, jégsapkák. Az albánok indoeurópaiak, közel állnak az eltűnt illírekhez, messzapokhoz és trákokhoz.

В еврейском каноне Книга пророка Иоиля фигурирует в числе древнейших пророческих книг. Вероятно, это обусловлено не временем ее создания, а ее содержанием. Составители канона увидели родство между второй частью Книги Иоиля, в которой рассказывается о Божьем суде над чужими народами, и первой частью Книги пророка Амоса с подобным же содержанием. Некоторые исследователи считают, что Книга пророка Амоса продолжает Книгу пророка Иоиля. Но Книга пророка Иоиля относится к IV—III вв. до н. э. В ней упоминаются такие культовые обычаи, как публичное покаяние и пост, которые вошли в ритуал после возвращения евреев из вавилонского плена. О возникновении книги в послепленный период свидетельствуют также апокалипсические мотивы в ней.

Las tuberías de fuego, agua y cobre son los principales "componentes" para crear productos metálicos, el cobre y sus aleaciones en forma de bronce se han utilizado desde la antigüedad para fundir diversos productos, los tubos (tuberías) se utilizaron para fundir metal fundido.

火、水和铜管是制造金属制品的主要“部件”，青铜形式的铜及其合金自古以来就被用来熔炼各种产品，管子（管道）被用来铸造熔融金属。人类使用金属最古老的证据是考古发现中的金属制品遗骸。 在可追溯到古代的艺术纪念碑上发现了冶金过程的图像。 最古老的文字纪念碑中提到了金属的接收和使用。

Les tuyaux de feu, d'eau et de cuivre sont les principaux "composants" pour la création de produits métalliques, le cuivre et ses alliages sous forme de bronze sont utilisés depuis l'Antiquité pour la fusion de divers produits, les tubes (tuyaux) étaient utilisés pour la coulée de métal en fusion.

Кельтеминарская археологическая культура – эпоха неолита (конец 4 – 3 тысячелетия до н.э. в южном Приаралье, названа по населённому пункту Кельтеминар, название возникло скорее всего от древнего русла реки или озера – гидронима, впоследствии каналу в Узбекистане (Каракалпакия). По-видимому, это одна из первичных индоевропейских археологических культур, которая получила дальнейшее развитие на территории Южного Урала – в так называемой «Стране городов».